Ervaring
Stichting UAF helpt vluchtelingstudenten om in Nederland een passende baan op niveau te vinden. DPA en UAF hebben de handen ineengeslagen met het Buddytraject. Medewerkers van DPA begeleiden de getalenteerde studenten in een traject van zes maanden met alles wat ze nodig hebben voor een passende baan. Zo begeleidde Jan-Hein van Daelen, Businessmanager bij Fagro, statushouder Andrei. Samen vertellen ze hoe dat verliep.
“Ik vond mezelf niet geschikt als werknemer voor de Nederlandse arbeidsmarkt”
Andrei: Ik kwam bijna drie jaar geleden naar Nederland. Vanwege een persoonlijke situatie moest ik al een tijdje steeds verhuizen. Het was niet meer veilig voor mij om in Rusland te blijven. Ik had nog een Nederlands visum waardoor ik besloot om naar Nederland te komen. Ik kwam op Schiphol in een gesloten asielzoekerscentrum. Toen ik mijn status kreeg kwam in Heerlen te wonen. Ik deed erg mijn best om de taal te leren en om werk te vinden. Maar ik besefte dat ik in de ogen van werkgevers een erg zwakke positie op de arbeidsmarkt had.
“Een anders-dan-anders-buddytraject”
Jan-Hein: Het is een goed partnerschap omdat de mensen van Fagro en DPA het gewend zijn om mensen naar werk te begeleiden. Als Business Manager is het mijn werk om een team van consultants te begeleiden en te laten groeien. Het buddyschap doe je naast je werk. Maar ik doe het graag. Het is heel fijn om iemand te kunnen helpen. Andrei was de derde vluchteling-student waar ik een buddy voor mocht zijn.
Het buddytraject van zes maanden bestaat normaalgesproken uit een uitgebreid trainingsprogramma. Omdat Andrei al fulltime stage liep was en niet overal aan deel kon nemen, was zijn traject anders dan anders. Het bestond voornamelijk uit wekelijkse gesprekken via teams. We bespraken alle obstakels op zijn pad, zowel op zijn stage als tijdens het solliciteren. Ik gaf hem praktische tips en coaching. Ook is hij bij mij op kantoor geweest en heeft hij kennis gemaakt met mijn collega’s.
Ik leerde van Jan-Hein hoe ik tijdens sollicitaties antwoord kon geven op de belangrijke vraag: ‘Vertel eens iets over jezelf?’. En werd toen uiteindelijk aangenomen bij Ernst & Young. Drie maanden later kreeg ik zelfs een vast contract.
“De werkcultuur in Nederland is heel anders”
Andrei: Ik startte met het leren van de Nederlandse taal, want in het vakgebied van accountancy, economie en controlling is communicatie een belangrijk onderdeel. Ook lukte het me om de juiste hulp te vinden om een cv te maken en ik startte met solliciteren. Met hulp van de gemeente lukte het me om een stageplaats met behoud van uitkering bij een energiebedrijf te bemachtigen.
De stap naar een echte baan was nog lastig. Ik verstuurde mijn cv zo’n vijftig keer en kreeg maar tien reacties terug. Ondanks mijn inzet was de taal natuurlijk het grootste probleem. Verder wist ik niet hoe ik me moest gedragen op een sollicitatiegesprek. Ik had geen idee hoe een goede pitch er in Nederland uitzag. Daar had ik echt wat tips bij nodig.
“Ik had meteen een tip voor hem”
Jan-Hein: We ontmoetten elkaar voor het eerst in Amsterdam. Hij vertelde me over zijn cv, stage en sollicitatiegesprekken. Ik was onder de indruk van wat Andrei zelfstandig al had bereikt. Hij liep wel tegen wat problemen aan op zijn stage. Het Limburgs dialect maakte het leren van de taal extra ingewikkeld en de werkcultuur hier in Nederland is heel anders dan dat Andrei in Rusland gewend was.
Andrei had een prachtig jasje aan. Het was qua stijl heel erg chique. Heel anders dan wat er in Nederlandse accountantskantoren of op een sollicitatiegesprek gedragen wordt. Ik was hier eerlijk over en adviseerde hem over wat hij beter kon dragen tijdens een sollicitatiegesprek. Dit is een voorbeeld van een ontzettend simpele, maar nuttige tip. Niemand vertelt je dit bij een afwijzing. Kijk, daar heb je dan een buddy voor.
“Voorheen solliciteerde ik als een soort robot”
Andrei: Ik was zelf leidinggevend in Rusland. En als ik dan nieuwe medewerkers in mijn team kreeg, waren zij aangenomen op ervaring en vaardigheden. Zij hielden zich dan op de achtergrond en deden vooral waar ze voor aangenomen waren. In Nederland is het gebruikelijk om jezelf te laten zien. Niet alleen tijdens een sollicitatiegesprek maar ook als je ergens nieuw bent. Je wordt aangenomen om wat je kunt én wie je bent.
Mijn bescheiden houding werd verkeerd begrepen op mijn stage. Van Jan-Hein leerde ik waar het mis ging. Ook leerde ik hoe ik tijdens sollicitaties antwoord kon geven op de belangrijke vraag: ‘Vertel eens iets over jezelf?’. Ik besefte dat ik voorheen als een soort robot over moet zijn gekomen in mijn sollicitaties!
Jan-Hein: De eerstvolgende keer dat Andrei die vraag kreeg, ontstond er een leuk gesprek over hobby’s, namelijk films. En ja, er ontstond een klik. Andrei werd aangenomen bij Ernst & Young en drie maanden later kreeg hij een vast contract aangeboden. Ik ben erg trots op hem.
“Je hebt veel impact op iemands leven”
Jan-Hein: Als we in de bredere context naar de partnerschap DPA-UAF kijken, vind ik het fijn dat mij de kans geboden wordt om maatschappelijk betrokken te zijn, binnen mijn vakgebied. Tegelijkertijd moeten we blij zijn dat mensen als Andrei beschikbaar komen. Het is wat investeren, maar met de huidige tekorten is een kracht als hij erg waardevol. Het mes snijdt aan twee kanten, maar dit is niet de reden dat ik elk jaar weer meedoe met het buddytraject.
Ik doe het voor de statushouders en voor mezelf. Als buddy hoor je soms heftige verhalen. Soms kom je er niet eens aan toe om een cv te maken, omdat je buddy zich zorgen maakt om zijn familie in een dorp waar net bommen op gevallen zijn. Dat is best heftig. Deze verhalen doen veel met je en laten je soms niet los. Toch blijf ik het doen, omdat je veel impact op iemands leven hebt.